صفحه اصلی - مقاله و گفت گو - مجموعه مطالب آسیبشناسی سینمای کوتاه ایران – ۲: دایره محدود نگرش اجتماعی و عدم تعهد به سینما

۲۴ فریم – آریان گلصورت: در این مجموعه مطالب به آسیبشناسی سینمای کوتاه ایران میپردازیم. این آسیبها میتوانند مربوط به خود فیلمها باشند و یا فضای رسانهای و مسائل مدیریتی و نظارتی. امیدواریم با نظراتتان ما را همراهی کنید و موضوعات مطالب آینده را پیشنهاد دهید.
دایره محدود نگرش اجتماعی و عدم تعهد به سینما
هنوز هم عدهای هستند که فکر میکنند صرف ساختن یک فیلم با موضوع اجتماعی نشانهای از تعهد و دغدغهمندی فیلمساز است و فیلم هر چه عبوثتر و تلختر باشد، عمیق و روشنفکرانهتر است! در حالی که اکثر فیلمهای اجتماعی ما کاملا از تحولات جامعه (که در سالهای اخیر سرعت بیشتر و ابعاد غیرقابل پیشبینیای نیز به خود گرفته) عقبترند و فیلمساز بینش لازم برای تحلیل موشکافانه مسائل و دست گذاشتن بر نقطهای که جامعه در آیندهای نزدیک و یا دور با آن رو به رو خواهد شد را ندارد، اما همچنان ادعای روشنفکری و آسیبشناسی میکند. از طرفی تاریخ سینما به ما آموخته که اتفاقا گاهی روشنفکرانهترین، انسانیترین و دغدغهمندترین فیلمها آثاری کمدی و یا شوخ و شنگ هستند و هیچوقت میزان جدیت و عصبیت جاری در یک فیلم ملاک عمیق بودن آن نیست. باید به این نکته توجه داشت که انتظار ما از یک فیلم فراتر از صفحه حوادث روزنامهها است و یک فیلمساز در درجه اول باید نسبت به مدیوم سینما متعهد باشد و سپس نسبت به جامعه. هرگز نمیتوان اولی را قربانی دومی کرد و عدم رعایت اصول دراماتیک و یا نادیده گرفتن مبانی فیلمسازی را زیر سایه التهاب کاذب سوژه پنهان نمود. اینکه توجه یک فیلمساز صرفا به موضوعات اجتماعی و یا سیاسی مد روز و مورد علاقه جشنوارههای خارجی باشد و این با بیتفاوتی آشکار نسبت به زبان سینما همراه شود، نشانه چیزی جز فرصتطلبی و بیمسئولیتی نیست. انگار دغدغه فیلمساز صرفا دیده شدن و یا جایزه گرفتن است و از آنجا که ممکن است این ترفندهای سودجویانه در کوتاه مدت جواب دهند، دیگر نیازی نمیبیند که شناختاش از مدیوم سینما و توامندیهای اش در نوشتن فیلمنامه و یا کارگردانی را ارتقا دهد. اما تجربه نشان داده که تاریخ مصرف چنین فیلمسازانی خیلی زود سر میرسد و چنین رویکردی در بلند مدت جواب نمیدهد.
این مجموعه مطالب را میتوانید از اینجا دنبال کنید.
دیدگاهتان را بنویسید